Περισσότερες γυναίκες στην πρώτη γραμμή κατά του COVID-19
Οι γυναίκες αποτελούν τo 76% των 49 εκατομμυρίων εργαζομένων στον τομέα της περίθαλψης που έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εκτεθούν στον ιό, αλλά υπο-εκπροσωπούνται στις ηγετικές θέσεις και στην διαδικασία λήψης αποφάσεων. Η μεγαλύτερη ανισορροπία σε επίπεδο ΕΕ σημειώνεται στη Λετονία, όπου οι γυναίκες αποτελούν το 88% των εργαζομένων στον τομέα της ιατρικής περίθαλψης, σε σύγκριση με το 53% στη Μάλτα.
Επιπλέον, οι γυναίκες υπερεκπροσωπούνται σε βασικές υπηρεσίες που εκτείνονται από τις πωλήσεις έως τις υπηρεσίες φροντίδας παιδιών, που παρέμειναν “διαθέσιμες” κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Στην ΕΕ, οι γυναίκες αποτελούν το 82% των υπαλλήλων ταμείων και το 95% του προσωπικού καθαρισμού και οικιακής φροντίδας.
Οι γυναίκες αποτελούν περίπου το 85% των νοσοκόμων και των μαιών στις 104 χώρες για τις οποίες υπάρχουν διαθέσιμα δεδομένα (Boniol et al., 2019). Στις χώρες του ΟΟΣΑ, σχεδόν οι μισοί γιατροί είναι τώρα γυναίκες (ΟΟΣΑ, 2019). Οι γυναίκες αποτελούν επίσης τη συντριπτική πλειοψηφία του εργατικού δυναμικού μακροχρόνιας περίθαλψης (LTC) – λίγο περισσότερο από το 90%, κατά μέσο όρο σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ. Παρά το γεγονός ότι η πλειονότητα του εργατικού δυναμικού στον τομέα της υγείας είναι γυναίκες, οι γυναίκες εξακολουθούν να αποτελούν μόνο μια μειονότητα ανώτερων ή ηγετικών θέσεων στην υγεία (Downs et al., 2014; Boniol et al., 2019).
Όλοι οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής μέριμνας αντιμετωπίζουν εξαιρετικές προκλήσεις μέσω της κρίσης, αλλά η πίεση είναι πιθανό να είναι ιδιαίτερα έντονη για τις γυναίκες εργαζόμενες. Τα μέτρα περιορισμού και το κλείσιμο των εγκαταστάσεων σχολικής και παιδικής φροντίδας αυξάνουν τη ζήτηση για μη αμειβόμενη εργασία στο σπίτι, μεγάλο μέρος των οποίων παραδοσιακά πέφτει στις γυναίκες. Μια επιπλέον επιπλοκή είναι ότι πολλοί/ες εργαζόμενοι/ες φροντίζουν είτε επιλέγουν είτε υποχρεούνται να απομονωθούν όταν είναι εκτός εργασίας, ώστε να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα μετάδοσης της λοίμωξης στα μέλη της οικογένειας. Υπό αυτές τις συνθήκες, είναι πιθανό να είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, για πολλές γυναίκες εργαζόμενες στον τομέα της υγείας και της κοινωνικής μέριμνας να εκπληρώσουν τόσο τις επαγγελματικές τους ευθύνες όσο και τους ρόλους τους ως μη αμειβόμενοι εργαζόμενοι στο σπίτι.
Οι εργαζόμενοι στην υγειονομική περίθαλψη αντιμετωπίζουν σημαντικούς κινδύνους. Μια ιδιαίτερη ανησυχία είναι ότι η γήρανση του εργατικού δυναμικού γιατρών – πάνω από το ένα τρίτο όλων των ιατρών στις χώρες του ΟΟΣΑ είναι άνω των 55 ετών (ΟΟΣΑ, 2019) – επιδεινώνει τους υψηλούς κινδύνους που αντιμετωπίζει ήδη το ιατρικό προσωπικό. Οι μέχρι τώρα αναφορές σχετικά με το θάνατο των γιατρών (γιατροί ελεύθεροι επαγγελματίες ή γιατροί νοσοκομείων) λόγω του COVID ‑ 19 στη Γαλλία τείνουν να είναι γιατροί / επαγγελματίες είτε στα τελευταία έτη υπηρεσίας τους είτε μεταξύ αυτών αυτούς που ανταποκρίθηκαν σε μια πρόσκληση για επιστροφή στην ενεργό υπηρεσία.
Το υγειονομικό καθεστώς του κυρίως γυναικείου εργατικού δυναμικού μακροχρόνιας φροντίδας εγείρει επίσης ανησυχίες. Δεδομένων των αυξημένων κινδύνων που αντιμετωπίζουν οι ηλικιωμένοι και εκείνοι με υποκείμενες καταστάσεις, οι εργαζόμενοι/ες μακροχρόνιας φροντίδας έχουν εξαιρετικά σημαντικό ρόλο να παίξουν μέσω της κρίσης. Ωστόσο, ακόμη και πριν από την κρίση, το εργατικό δυναμικό μακροχρόνιας φροντίδας (LTC) υπέφερε δυσανάλογα από προβλήματα υγείας: κατά μέσο όρο, περισσότεροι από τους μισούς (60%) των εργαζομένων LTC πάσχουν από παράγοντες φυσικού κινδύνου και 44% από προβλήματα ψυχικής υγείας (ΟΟΣΑ, 2020). Δεδομένων των υψηλών κινδύνων για τους ασθενείς με LTC και το συναφές άγχος που ενισχύεται από την κρίση, το εργατικό δυναμικό LTC θα έχει σοβαρά προβλήματα στο να ανταποκριθεί πλήρως στην εκτέλεση των καθηκόντων τους.
Οι επιπτώσεις των κρίσεων δεν είναι ποτέ ουδέτερες ως προς το φύλο και η COVID-19 δεν αποτελεί εξαίρεση. Οι οικονομικές κρίσεις πλήττουν περισσότερο τις γυναίκες. Να γιατί:
- Οι γυναίκες τείνουν να κερδίζουν λιγότερα.
- Οι γυναίκες έχουν λιγότερες αποταμιεύσεις.
- Οι γυναίκες είναι δυσανάλογα περισσότερες στην άτυπη οικονομία.
- Οι γυναίκες έχουν λιγότερη πρόσβαση στις κοινωνικές προστασίες.
- Οι γυναίκες είναι πιο πιθανό να επιβαρυνθούν με μη αμειβόμενη φροντίδα και οικιακή εργασία, και ως εκ τούτου πρέπει να εγκαταλείψουν το εργατικό δυναμικό
- Οι γυναίκες αποτελούν την πλειονότητα των μονογονεϊκών νοικοκυριών.
Πηγή : © Ευρωπαϊκή Ένωση, 2021 – EK και UN Women και OECD
———————————————————————————————————————————————————————————————-
Women at the core of the fight against COVID-19 crisis
Women are at the forefront of the battle against the pandemic as they make up almost 70% of the health care workforce, exposing them to greater risk of infection, while they are under-represented in leadership and decision making processes in the health care sector. Moreover, due to persistent gender inequalities across many dimensions, women’s jobs, businesses, incomes and wider living standards may be more exposed than men’s to the anticipated widespread economic fallout from the crisis. Among seniors, globally, there are more elderly women living alone on low incomes – putting them at higher risk of economic insecurity.
Women’s caring responsibilities outside the home
Women are playing a key role in the health care response to the COVID‑19 crisis. Women constitute an estimated two-thirds of the health workforce worldwide, and while globally they are under-represented among physicians, dentists and pharmacists, they make up around 85% of nurses and midwives in the 104 countries for which data are available (Boniol et al., 2019[2]). In OECD countries, almost half of doctors are now women (OECD, 2019[3]). Women also make up the overwhelming majority of the long-term care (LTC) workforce – just over 90%, on average across OECD countries (Figure 1). Despite the fact that the majority of the health care workforce is female, women still make up only a minority of senior or leadership positions in health (Downs et al., 2014[4]; Boniol et al., 2019[2]).
All health and social care workers are facing exceptional demands through the crisis, but the strain is likely to be particularly acute for women care workers. Confinement measures and school and childcare facility closures will increase the demand for unpaid work at home (see below), much of which traditionally falls on women. An additional complication is that many care workers are either choosing or are required to isolate when out of work, to minimise the possibility of passing the infection to family members. In these circumstances, it is likely to be difficult, if not impossible, for many women health and social care workers to fulfil both their professional responsibilities and their roles as unpaid workers at home.
Health care workers are facing considerable risks. One particular concern is that the ageing of the physician workforce – over one-third of all doctors in OECD countries are over 55 years of age (OECD, 2019[3]) – exacerbates the high risks that medical staff are already facing. The reports so far on the deaths of doctors (GPs or hospital physicians) due to COVID‑19 in France has tended to be doctors/professional either in their later years of service or those who have responded to a call to return. The health status of the predominantly female long-term care workforce also raises concerns. Given the elevated risks faced by the elderly and those with underlying conditions, long-term care workers have an exceptionally important role to play through the crisis. However, even before the crisis hit, the LTC workforce suffered disproportionately from health problems: on average, more than half (60%) of LTC workers suffer from physical risk factors, and 44% from mental health problems (OECD, 2020[5]). Given the high risks to LTC patients and the associated stress amplified by the crisis, the LTC workforce will be challenged to the full in carrying out their jobs.
The impacts of crises are never gender-neutral, and COVID-19 is no exception. Economic crises hit women harder. Here’s why:
- Women tend to earn less.
- Women have fewer savings.
- Women are disproportionately more in the informal economy.
- Women have less access to social protections.
- Women are more likely to be burdened with unpaid care and domestic work, and therefore have to drop out of the labour force
- Women make up the majority of single-parent households.
Πηγή : © Ευρωπαϊκή Ένωση, 2021 – EK and UN Women and OECD
Photo by Hedgehog Digital on Unsplash
Αφήστε μια απάντηση