Εμβολιασμός και ανοσία: Πιθανές βλάβες από εσφαλμένη, ανακριβή και υπερβολικά απλοϊκή χρήση της ορολογίας στα μηνύματα δημόσιας υγείας κατά τη διάρκεια του COVID-19
Η παγκόσμια απάντηση στην πανδημία του COVID-19 έχει φέρει όρους όπως εμβόλιο και εμβολιασμός, ανοσία και απόκτηση ανοσίας, στην καθημερινή συζήτηση. Ενώ η δημόσια κατανόηση αυτών των όρων είναι πιθανό να αυξήσει την εμπιστοσύνη στους αξιωματούχους δημόσιας υγείας, προωθώντας έτσι την πρόσληψη εμβολίων στα αρχικά στάδια των προγραμμάτων εμβολιασμού, η εσφαλμένη, ανακριβής και υπεραπλουστευμένη χρήση τους σε μηνύματα πολιτικής και δημόσιας υγείας μπορεί ακούσια να μειώσει την προθυμία της κοινωνίας να συμμορφωθεί με περαιτέρω παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία σε μεταγενέστερα στάδια της πανδημίας.
Όσον αφορά την ορολογία, ένα εμβόλιο είναι απλώς ένα (σύνθετο) φαρμακευτικό προϊόν, χωρίς εγγενή αναφορά στη φυσική του θέση (μέσα σε γυάλινο φιαλίδιο ή βιολογικό σύστημα) ή ανοσολογικές επιδράσεις (αδρανές μέσα σε γυάλινα φιαλίδια, ανοσογόνο εντός βιολογικών συστημάτων). Ωστόσο, ο εμβολιασμός είναι ένα φυσικό συμβάν κατά το οποίο ένα εμβόλιο χορηγείται σε βιολογικό σύστημα (άνθρωπος ή εξημερωμένο, εκτρεφόμενο ή άγριο ζώο) μέσω ενδομυϊκής, υποδόριας ή ενδοδερμικής ένεσης, στοματικής ή ενδορινικής οδού.
Ένα άτομο καθίσταται «εμβολιασμένο» τη στιγμή που το εμβόλιο εισέρχεται στο σώμα του, πράγμα που σημαίνει ότι από τη στιγμή που θα εμβολιαστεί κατά ενός συγκεκριμένου παθογόνου, θα παραμείνει πάντα έτσι (αντανακλώντας αυτό το ιστορικό πλέον γεγονός). Ωστόσο, δεν συνάγεται καμία αναφορά στις ανοσολογικές επιπτώσεις αυτού του γεγονότος, οι οποίες μπορεί να είναι μηδενικές (όπως αμέσως μετά τον εμβολιασμό ή μετά την αποσύνθεση των ανοσολογικών του επιδράσεων), μέγιστες (αφού έχουν πραγματοποιηθεί πλήρως οι ανοσολογικές επιδράσεις) ή οποιεσδήποτε στο διάστημα μεταξύ αυτών των άκρων. Η ανοσία, επομένως, είναι μια δυναμική κατάσταση που αντανακλά τον βαθμό στον οποίο ένα άτομο προστατεύεται από ένα συγκεκριμένο παθογόνο [ 1 ].
Ως εκ τούτου, η ανοσία, και όχι ο εμβολιασμός, είναι ο σημαντικός παράγοντας όσον αφορά τον έλεγχο των μεταδοτικών ασθενειών, όπως η απάντηση στην πανδημία COVID-19. Αλλά τι σημαίνει να είσαι «ανοσοποιημένος» ή «ανοσοποιημένος έναντι» ενός μολυσματικού παράγοντα; Όταν χρησιμοποιούνται χωρίς προσδιορισμούς, αυτοί οι όροι υποδηλώνουν εγγενώς πλήρη και διαρκή προστασία έναντι του εν λόγω παθογόνου. Χωρίς το σχετικό πλαίσιο και πρόσθετες προειδοποιήσεις, αυτοί οι συνειρμοί ενδέχεται να παραπλανήσουν επιζήμια ένα μη επαρκώς ενημερωμένο κοινό. Για παράδειγμα, παρά το γεγονός ότι έχει εμβολιαστεί, ένα άτομο μπορεί να μην έχει καθόλου, να έχει λίγη ή μέγιστη ανοσία, ανάλογα με το πότε έγινε ο εμβολιασμός, την ανοσογονικότητα του χορηγούμενου εμβολίου και τη δυνατότητα του ατόμου να αναπτύξει μια ανοσολογική απόκριση σε αυτό.
Ωστόσο, τα εμβόλια σπάνια μπορούν να δημιουργήσουν 100% προστασία έναντι του παθογόνου-στόχου τους, που σημαίνει ότι η μέγιστη ανοσία είναι συνήθως λιγότερο από πλήρης, ενώ οποιαδήποτε ανοσία που δημιουργείται θα αποσυντεθεί, με ποικίλους ρυθμούς, με την πάροδο του χρόνου. Δεδομένων των παραπάνω ορισμών, η έννοια του «διαβατηρίου εμβολίου» δεν έχει νόημα, ενώ ένα «διαβατήριο ανοσίας» μπορεί να συλλάβει το σχετικό χαρακτηριστικό του κλινικού και επιδημιολογικού ενδιαφέροντος – την τρέχουσα κατάσταση ανοσίας του ατόμου – και να διευρύνει την έννοια ώστε να περιλαμβάνει εναλλακτικά μέσα για να μπορεί να επιτευχθεί η επιθυμητή κατάσταση (ανοσία λόγω φυσικής μόλυνσης [ 2 ]).
Ως εκ τούτου, εστιάζοντας στην κατάσταση εμβολιασμού και όχι στην κατάσταση ανοσίας στα μηνύματα δημόσιας υγείας, ένα εμβολιασμένο άτομο μπορεί λανθασμένα να πιστεύει ότι προστατεύεται πλήρως και διαρκώς από τη στιγμή του εμβολιασμού, γεγονός που μπορεί να μειώσει την κατανόηση και συνεπώς την προθυμία του να συμμορφωθεί με: συνεχιζόμενες στρατηγικές για τον έλεγχο της μετάδοσης που φαίνεται να έρχονται σε αντίθεση με αυτήν την πεποίθηση.
Η εσφαλμένη, ανακριβής και υπερβολικά απλοϊκή γλώσσα που χρησιμοποιείται από πολιτικούς και αξιωματούχους δημόσιας υγείας σχετικά με τον εμβολιασμό και την ανοσία κατά τη διάρκεια του COVID-19 περιλαμβάνει δηλώσεις που περιγράφουν τα εμβόλια ως στρατηγική εξόδου από την πανδημία [ 3 ], συστάσεις για τη λήψη εμβολίου για την προστασία των ατόμων και των οικογενειών τους και ζητά διαβατήρια εμβολίων [ 4 ], τα οποία όλα απέτυχαν να προσδιορίσουν την ανοσία ως τον σημαντικό κλινικό και επιδημιολογικό παράγοντα.
Η συνέπεια είναι μια κοινωνία που προσανατολίζεται στην ανεπαρκή ιδέα του καθεστώτος εμβολιασμού και όχι στην ενδυναμωτική έννοια της κατάστασης ανοσίας. Μια τέτοια κοινωνία καθίσταται έτσι κακώς προετοιμασμένη να κατανοήσει ουσιαστικά και να ανταποκριθεί κατάλληλα στην εισαγωγή μεταγενέστερων εννοιών δημόσιας υγείας, όπως τα αναμνηστικά εμβόλια («αλλά έχω ήδη εμβολιαστεί»), νέες παραλλαγές με ενισχυμένη παθογένεια («αλλά έχω έχουν ήδη εμβολιαστεί κατά του COVID-19») και περαιτέρω περιορισμούς («αλλά σχεδόν όλοι έχουν εμβολιαστεί»). Ένα τέτοιο σενάριο μπορεί να μειώσει την εμπιστοσύνη στους αξιωματούχους και ειδικούς της δημόσιας υγείας και επομένως να μειώσει την προθυμία συμμόρφωσης με περαιτέρω συστάσεις που αποσκοπούν στον έλεγχο της μετάδοσης του ιού.
Ενώ απαιτείται σαφής διατύπωση μηνυμάτων δημόσιας υγείας για να πειστεί αποτελεσματικά και να επηρεαστεί θετικά η συμπεριφορά κατά τη διάρκεια του COVID-19, η χρήση λανθασμένης, ανακριβούς και υπερβολικά απλοϊκής γλώσσας μπορεί τελικά να είναι επιβλαβής για τους στόχους της δημόσιας υγείας. Αντίθετα, θα πρέπει να παρουσιάζεται στο κοινό το σχετικό πλαίσιο, τα πλεονεκτήματα και οι επιφυλάξεις κατά την επικοινωνία των εννοιών για τη δημόσια υγεία, οι οποίες θα πρέπει να επικεντρώνονται στο καθεστώς ανοσίας και όχι στο καθεστώς εμβολιασμού, ενώ παράλληλα θα εξισορροπούνται οι αναπόφευκτοι συμβιβασμοί με σαφήνεια και συντομία. Μια τέτοια προσέγγιση είναι πιθανό να αυξήσει τη διαφάνεια, την εμπιστοσύνη και ως εκ τούτου την κοινωνική συναίνεση για συμμόρφωση με τις τρέχουσες και τις μελλοντικές παρεμβάσεις στη δημόσια υγεία.
————————————————————————————————————————————————————————————————————-
Vaccination and immunity: Potential harms of erroneous, imprecise and overly-simplistic use of terminology in public health messaging during COVID-19
Author links open overlay panel
Show more Add to Mendeley Share Cite https://doi.org/10.1016/j.puhip.2022.100235Get rights and content
Under a Creative Commons license
Open access
The global response to the COVID-19 pandemic has brought terms such as vaccine and vaccination, immunity and immunisation, into common parlance. While at least a rudimentary public understanding of these terms is likely to increase trust in public health officials, thereby promoting vaccine uptake in the initial stages of vaccination programmes, their erroneous, imprecise and oversimplified use in political and public health messaging may unintentionally serve to reduce societal willingness to comply with further public health interventions at later stages in the pandemic.
With regard to terminology, a vaccine is simply a (complex) pharmaceutical product, with no intrinsic reference to its physical location (within a glass vial or biological system) or immunological effects (inert within glass vials, immunogenic within biological systems). Vaccination, however, is a physical event during which a vaccine is administered into a biological system (a human or domesticated, farmed or wild non-human animal) via intramuscular, subcutaneous or intradermal injection, oral or intranasal routes.
An individual is rendered ‘vaccinated’ the moment the vaccine enters their person, meaning once they are vaccinated against a specific pathogen, they will always remain so (reflecting this now-historical event). No reference to the immunological implications of this event is inferred, however, which may be zero (such as immediately following the vaccination or after its immunological effects have decayed), maximal (once the immunological effects have been fully realised), or lie anywhere on the continuum between these extremes. Immunity, therefore, is a dynamic status reflecting the extent to which an individual is protected against a specific pathogen [1].
As such, immunity, rather than vaccination, is the relevant factor with regard to communicable disease control, such as the COVID-19 pandemic response. But what does it mean to be ‘immune to’ or ‘immunised against’ an infective agent? When used without qualifiers, these terms harbour intrinsic connotations of complete and sustained protection against the pathogen in question. Without the relevant context and additional caveats, these connotations may harmfully mislead an under-informed public. For example, despite being vaccinated, an individual may have no, some or maximal immunity, depending on when the vaccination took place, the immunogenicity of the administered vaccine, and the individual’s potential to mount an immune response to it. However, vaccines are rarely able to generate 100% protection against their target pathogen, meaning maximal immunity is usually less than complete, while any immunity generated will decay, at varying rates, over time. Given the definitions above, the notion of a ‘vaccine passport’ makes no meaningful sense, while an ‘immunity passport’ may capture the relevant feature of clinical and epidemiological interest – the individual’s current immunity status – and broaden the concept to include alternative means by which the desired status may be achieved (immunity due to natural infection [2]). As such, by focusing on vaccination status rather than immunity status in public health messaging, a vaccinated individual may mistakenly believe himself to be fully and enduringly protected from the moment of vaccination, which may reduce his understanding of, and therefore willingness to comply with, on-going strategies to control transmission that appear to contradict this belief.
Erroneous, imprecise and overly-simplistic language used by politicians and public health officials relating to vaccination and immunity during COVID-19 include statements describing vaccines as the pandemic exit strategy [3], recommendations to get a vaccine to protect individuals and their families, and calls for vaccine passports [4], which all failed to identify immunity as the clinical and epidemiological factor of relevance. The consequence is a society that orients around the inadequate idea of vaccination status rather than the empowering concept of immunity status. Such a society is thereby rendered ill-prepared to meaningfully understand and appropriately respond to the introduction of subsequent public health concepts such as booster vaccines (“but I’ve already been vaccinated”), new variants with enhanced pathogenicity (“but I’ve already been vaccinated against COVID-19”), and further restrictions (“but almost everyone has been vaccinated”). Such a scenario may diminish trust in public health officials, and therefore reduce willingness to comply with further recommendations aimed at controlling viral transmission.
While clear public health messaging is required to effectively persuade and positively influence behaviour during COVID-19, the use of erroneous, imprecise and overly-simplistic language may be ultimately harmful to public health objectives. The public should instead be entrusted with the relevant context, qualifiers and caveats when communicating public health concepts, which should focus on immunity status rather than vaccination status, while balancing the inevitable trade-offs in clarity and brevity. Such an approach is likely to increase transparency, trust and therefore societal willingness to comply with on-going and subsequent public health interventions.
Transparency declarations
I declare no competing interests.
Funding declarations
RA receives no funding.
References
[1]Centers for Disease Control and Prevention. Immunization: The Basics. https://www.cdc.gov/vaccines/vac-gen/imz-basics.htm [accessed 08 November 2021].Google Scholar
[2]N. Kojima, J.D. KlausnerProtective immunity after recovery from SARS-CoV-2 infectionLancet Infect. Dis. (08 November 2021), 10.1016/S1473-3099(21)00676-9 View PDFGoogle Scholar
[3]The Lancet Infectious Diseases The COVID-19 exit strategy—why we need to aim low Lancet Infect. Dis., 21 (3) (11 February 2021), p. 297, 10.1016/S1473-3099(21)00080-3ArticleDownload PDFView Record in ScopusGoogle Scholar
[4]M. JacksonEngland vaccine passport plans ditched, Sajid Javid saysBBC News (12 September 2021) https://www.bbc.co.uk/news/uk-58535258, Accessed 8th Nov 2021Google Scholar
Published here by Science Direct
Photo by Dwi Agus Prasetiyo on Unsplash
Αφήστε μια απάντηση