H Αίγυπτος για τον δροσισμό στρέφεται προς τη θάλασσα
Ενώ η ενεργειακή αλλά και η κλιματική κρίση είναι σε εξέλιξη είναι φανερό ότι λύσεις “bysiness as usual” δεν βοηθάνε. Η απεξάρτηση από το ρώσικο αέριο και πετρέλαιο δεν μπορεί να οδηγήσει σε εξάρτηση από το αέριο και πετρέλαιο από άλλες χώρες, πολύ περισσότερο να οδηγήσει σε νέες υπιοδομές για ορυκτά καύσιμα. Η κλιματική κρίση δείχνει τα δόντια της και η σημερινή ενεργειακή κρίση είναι μια ευκαιρία να επιταχύνουμε την πλήρη έξοδό μας από όλα τα ορυκτά καύσιμα από όπου κι αν προέρχονται. Εξάλλου το αέριο και το πετρέλαιο από την Σαουδική Αραβία, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ή άλλες περιοχές του κόσμου δεν είναι λιγότερο βαμένα στο αίμα και στην παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σήμερα χριεαζόμαστε νέες λύσεις που ενδυναμώνουν την ενεργειακή αποτελεσματικότητα, την εξοικονόμηση ενέργειας και την ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας όχι μόνο για την παραγωγή ηλεκτρισμού ή την κίνηδη αλλά και για τη θέρμανση και τον δροσισμό. Ενώ στην Ελλάδα συζητάμε για την μεταφορά αερίου και LNG από διάφορες περιοχές του κόσμου και για την κατασκευή αγωγού μεταφοράς αερίου από εξορύξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τη διασύνδεση Ισραήλ και Αιγύπτου με τον αγωγό EASTMED, στην ίδια την Αίγυπτο στρέφονται προς τη θάλασσα αλλά για να χρησιμοποιήσουν το δυναμικό που έχει για δροσιμό κτιρίων και πόλεων!
Όπως μπορεί να βεβαιώσει οποιοσδήποτε επισκέπτεται την Αίγυπτο από τους μήνες Μάιο έως Σεπτέμβριο, ο καιρός γίνεται ζεστός, συχνά υπερβολικά ζεστός, όποιος /α δεν τον έχει συνηθίσει δυσκεολεύεται πολύ. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Κάιρο – μια μεγαλούπολη όπου κατοικούν σχεδόν 22 εκατομμύρια άνθρωποι. Ο υδράργυρος μπορεί να φτάσει τους 40°C, τα τελευταία χρόνια λόγω κλιματικής κρίσης ακόμα πιο ψηλά. Αυτές οι υψηλές θερμοκρασίες είναι εν μέρει αποτέλεσμα και του «φαινόμενου της θερμικής νησίδας». Τα κτίρια, οι δρόμοι και άλλες υποδομές απορροφούν και να εκπέμπουν ξανά τη ζεστασιά του ήλιου περισσότερο από τα φυσικά τοπία. Πολύ συχνά παράκτιες περιοχές και πόλεις που δέχονταν κάποτε την ευεργητική επίδραση της θαλάσσιας αύρας, σήμερα πλήττονται πλέον – λόγω της υπερβολικής δόμησης και του πυκνού δικτύου δρόμων – από θερμά κύματα αέρα. Έτσι υπάρχουν συνεχόμενες μέρες χωρίς δροσισμό της πόλης, σε αντίθεση με ότι συνέβαινε συνήθως παλιότερα, χάρη στην ευεργητική επίδραση του αέρα που έρχονταν από τη θάλασσα
Η έρευνα δείχνει ότι τα πράγματα θα επιδεινωθούν για τις πόλεις – και όχι μόνο – λόγω της κλιματικής κρίσης. Το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον (UNEP) εκτιμά ότι μέχρι το έτος 2100, πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο θα μπορούσαν να βιώνουν αύξηση της μέσης θερμοκρασίας έως και 4°C , εάν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου συνεχιστούν «σε υψηλά επίπεδα», – ένας πιθανός κίνδυνος και για την υγεία των κατοίκων.
Με εκατομμύρια ανθρώπους να χρειάζονται κλιματισμό, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τόσο μεγάλο μέρος της κατανάλωσης ενέργειας στο Κάιρο σχετίζεται με την ψύξη / δροσισμό. «Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες αιχμής, το 50% της ηλεκτρικής ενέργειας πηγαίνει στον κλιματισμό», δήλωσε ο Alaa Olama, σύμβουλος της UNEP, επικεφαλής του Αιγυπτιακού Κώδικα Ψύξης Περιφερειών και συγγραφέας του βιβλίου District Cooling: Theory and Practice.
Η Αίγυπτος δημιουργεί επί του παρόντος 22 «έξυπνες πόλεις», καθιστώντας τη χώρα ιδανική τοποθεσία για τεχνολογίες αιχμής για δροσισμό, είπε ο Olama. Πολλές από αυτές τις προσπάθειες έχουν επικεντρωθεί στην ανάπτυξη συστημάτων ψύξης σε όλη την πόλη που δεν βασίζονται στην ηλεκτρική ενέργεια από σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής με καύση ορυκτών καυσίμων.
Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής επειδή οι πόλεις συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στην υπερθέρμανση του πλανήτη . Η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας και η θέρμανση των πόλεων δημιουργούν έναν φαύλο κύκλο διότι η αυξημένη ζήτηση για συστήματα ψύξης/δροσισμού προσθέτει στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα που συμβάλλουν περαιτέρω στην υπερθέρμανση του πλανήτη και δημιουργούν την ανάγκη για ακόμη περισσότερη ψύξη/δροσισμό.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας , η ψύξη παράγει περισσότερο από το 7% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και αυτές οι εκπομπές αναμένεται να διπλασιαστούν περίπου έως το 2050. Εν μέσω της αύξησης της θερμοκρασίας, ο αριθμός των κλιματιστικών που χρησιμοποιούνται αναμένεται να αυξηθεί στα 4,5 δισεκατομμύρια έως 2050 από 1,2 δισεκατομμύρια σήμερα.
Για να βοηθήσει να σπάσει αυτός ο κύκλος, το UNEP συνεργάζεται με τις κυβερνήσεις για να υιοθετήσουν πιο φιλικές προς το κλίμα πρακτικές ψύξης/δροσισμού. Για παράδειγμα, το UNEP ολοκλήρωσε πρόσφατα μια μελέτη σκοπιμότητας για ένα σύστημα ψύξης περιοχών που ονομάζεται σύστημα κλιματισμού θαλασσινού νερού για την New Alamein City, στη βόρεια ακτή της χώρας.
Δείτε πώς λειτουργεί το σύστημα κλιματισμού θαλασσινού νερού: Το κρύο νερό που λαμβάνεται από τα βαθιά στη Μεσόγειο Θάλασσα διοχετεύεται σε έναν ψυκτικό σταθμό και περνά μέσα από έναν εναλλάκτη θερμότητας, όπου απορροφά θερμότητα από τα κτίρια. Ο δροσερός αέρας που παράγεται από το κρύο νερό χρησιμοποιείται για τη διατήρηση άνετων θερμοκρασιών στα κτίρια, ενώ το ζεστό νερό στέλνεται πίσω στη θάλασσα.
Αρχικά, το έργο θα συνίστατο σε ένα εργοστάσιο ψύξης μιας περιοχής που θα κατασκευαστεί σε διάστημα δύο ετών, με χωρητικότητα 30.000 Τόνων Ψύξης (TR), επαρκή για την ψύξη ολόκληρων γειτονιών. Το σύστημα κλιματισμού θαλασσινού νερού εκτιμάται ότι θα κοστίσει 117 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ σε εγκαταστάσεις παραγωγής κτιρίων και επιπλέον 20-25 εκατομμύρια δολάρια για το δίκτυο διανομής.
Με αυτό το σύστημα ψύξης, η πόλη θα μείωνε τις εκπομπές για δροσισμό κατά 99% και τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 40%. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό γιατί αυτές οι μειώσεις θα βοηθήσουν την Αίγυπτο να ανταποκριθεί κΑΙ στις απαιτήσεις της για σταδιακή μείωση των εκπομπών υδροφθορανθράκων που θεσπίστηκαν με την τροποποίηση του Κιγκάλι στο Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ για τις ουσίες που καταστρέφουν τη στιβάδα του όζοντος. Αυτή η πολυμερής περιβαλλοντική συμφωνία ορόσημο ρυθμίζει την παραγωγή και την κατανάλωση σχεδόν 100 ανθρωπογενών χημικών ουσιών που καταστρέφουν το όζον στην στρατόσφαιρα.
Δεδομένου ότι πολλές ουσίες που καταστρέφουν το όζον συμβάλλουν επίσης στην υπερθέρμανση του πλανήτη, το Πρωτόκολλο του Μόντρεαλ και η τροποποίηση του Κιγκάλι – η οποία προβλέπει τη σταδιακή κατάργηση των επιβλαβών αερίων του θερμοκηπίου που χρησιμοποιούνται στον κλιματισμό, την ψύξη και τη μόνωση – αναμένεται να αποτρέψουν την υπερθέρμανση του πλανήτη έως και 0,5°C μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα . Αυτό αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό βήμα στη δέσμευση για περιορισμό της υπερθέρμανσης του πλανήτη κάτω από τους 2°C βάσει της Συμφωνίας του Παρισιού .
ΙΣΤΟΡΙΑ Πώς οι πόλεις χρησιμοποιούν τη φύση για να κρατήσουν μακριά τους καύσωνες
ΙΣΤΟΡΙΑ Για να αντιμετωπίσουν τους περιβαλλοντικούς κινδύνους, οι πόλεις στρέφονται στη φύση
Η μελέτη σκοπιμότητας για την αξιολόγηση της δυνατότητας ψύξης στην πόλη New Alamein θα δημοσιευτεί στα τέλη Μαΐου 2022. Αναμένεται να αναλυθεί εάν θα ήταν οικονομικά και τεχνικά βιώσιμη η κατασκευή μιας λύσης ψύξης περιοχών που θα μειώσει ή θα αποφύγει τη χρήση υδροφθορανθράκων.
Η μελέτη ξεκίνησε μέσω του Πολυμερούς Ταμείου του Πρωτοκόλλου του Μόντρεαλ και το UNEP υποστήριξε την ανάπτυξη ενός θεσμικού πλαισίου. Οι προσπάθειες αυξάνονται μέσω της Πρωτοβουλίας του UNEP District Energy in Cities, η οποία βοηθάει στην υλοποίηση της μελέτης.
Η υποστήριξη του UNEP για τη μελέτη είναι μέρος μιας ευρύτερης προσπάθειας για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που συνοδεύουν την ψύξη.
Στην Αίγυπτο, η ομάδα OzonAction του UNEP υποστηρίζει επίσης την ανάπτυξη, ενημέρωση, θέσπιση και επιβολή εξειδικευμένων κωδίκων σε εθνικό επίπεδο για AC, περιφερειακή ψύξη και διαχείριση ψυκτικών μέσων, καθώς και διαδικασίες πράσινων προμηθειών.
Η Cool Coalition υπό την ηγεσία του UNEP βοηθά πόλεις στην Ινδία, το Βιετνάμ και την Καμπότζη να αναπτύξουν φιλικές προς το περιβάλλον στρατηγικές ψύξης. Υποστηρίζει επίσης την κατασκευή δικτύων καταψυκτών, γνωστών ως αλυσίδες ψύξης, που μπορούν να χωρέσουν τα πάντα, από αγροτικά προϊόντα μέχρι εμβόλια για τον COVID-19 .
Η ιδέα της χρήσης κρύου νερού για την παροχή ψύξης στις πόλεις έχει ριζώσει παγκοσμίως. Για παράδειγμα, στη μεγαλύτερη πόλη του Καναδά, το Τορόντο, η τοπική κυβέρνηση εφάρμοσε το μεγαλύτερο σύστημα ψύξης με πηγή το νερό της λίμνης. Το σύστημα Deep Lake Water Cooling της Enwave , που τέθηκε σε λειτουργία το 2004, χρησιμοποιεί το κρύο νερό της λίμνης ως ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Παρόμοια έργα μεγάλης κλίμακας έχουν κατασκευαστεί επίσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γαλλία.
Αυτή η τεχνολογία, η οποία πρωτοαναπτύχθηκε στη Δύση, τα τελευταία χρόνια έχει γίνει δημοφιλής στην Ανατολή, στις Πολιτείες του Κόλπου και των Εμιράτων, που διαθέτουν τον μεγαλύτερο αριθμό τεχνολογιών ψύξης περιοχών.
—————————————————————————————————————————————————————————————
Egypt looks to the cooling power of the sea for help
As anyone who visits Egypt between the months of May to September can attest, the weather gets hot, often uncomfortably so.
That is especially true in Cairo—a megacity home to nearly 22 million people—where the mercury can hit 40°C. Those sky-high temperatures are partially a product of the so-called ‘heat island effect,’ which sees buildings, roads, and other infrastructure absorb and re-emit the sun’s warmth more than natural landscapes.
Research shows that things will only get worse for cities due to the climate crisis. The United Nations Environment Programme (UNEP) estimates that by the year 2100, many cities across the world could warm as much as 4°C if greenhouse gas emissions continue “at high levels,” – a potential health hazard for inhabitants.
With millions of people in need of air conditioning, it’s no surprise that so much of the power consumption in Cairo is related to cooling. “During the peak summer months, 50 per cent of the electric power goes to air conditioning,” said Alaa Olama, a UNEP consultant, the Head of the Egyptian District Cooling Code and the author of the book District Cooling: Theory and Practice.
Egypt is currently building 22 ‘smart cities’, making the country an ideal location for state-of-the-art cooling technologies, said Olama. Many of those efforts have focused on developing city-wide cooling systems that do not rely on electricity from fossil-fuel-fired power plants.
This is particularly important in the fight against climate change because cities contribute greatly to global warming. Rising global temperatures and warming cities create a vicious cycle where increased demand for cooling systems adds to carbon dioxide emissions that further contribute to global warming and create the need for even more cooling.
According to the International Energy Agency, cooling produces more than 7 per cent of the world’s greenhouse gas emissions and these emissions are expected to roughly double by 2050. Amidst rising temperatures, the number of air conditioners in use is expected to rise to 4.5 billion by 2050 from 1.2 billion today.
To help break this cycle, UNEP is working with governments to adopt more climate-friendly cooling practices. For example, UNEP recently concluded a feasibility study on a district cooling system called the Seawater Air-conditioning system for New Alamein City, on the north coast of the country.
Here is how the Seawater Air-conditioning system works: Coldwater taken from deep in the Mediterranean Sea is pumped into a cooling station and passed through a heat exchanger, where it absorbs heat from buildings. Cool air generated from the cold water is used to maintain comfortable temperatures in the buildings, while the warm water is sent back into the sea.
Initially, the project would consist of a single district cooling plant to be built over two years, with 30,000 Tones of Refrigeration (TR) capacity, sufficient to cool entire neighborhoods. The Seawater Air-conditioning system is estimated to cost US$117 million in building production facilities and a further US$20-25 million for the distribution network.
With this cooling system, the city would reduce refrigerants emissions by 99 per cent and carbon dioxide emissions by 40 per cent. This is particularly important because these reductions will help Egypt meet its requirements to phase-down hydrofluorocarbon emissions established by the Kigali Amendment to the Montreal Protocol on Substances that Deplete the Ozone Layer. This landmark multilateral environmental agreement regulates the production and consumption of nearly 100 man-made chemicals called ozone-depleting substances.
Since many ozone-depleting substances also contribute to global warming, the Montreal Protocol and the Kigali Amendment – which provides for phasing down harmful greenhouse gases used in air conditioning, refrigeration and foam insulation – is expected to avoid up to 0.5°C of global warming by the end of this century. This represents a major step in the commitment to limit global warming to below 2°C under the Paris Agreement.
The feasibility study to assess the potential for district cooling in New Alamein City will be published in late May 2022. It is expected to analyze whether it would be financially and technically viable to build a district cooling solution that would reduce or avoid using hydrofluorocarbons.
The study was initiated through the Multilateral Fund of the Montreal Protocol, and UNEP supported the development of an institutional framework. The efforts are being elevated through UNEP District Energy in Cities Initiative, which is taking the study to the level of execution.
UNEP’s support for the study is part of a larger effort to reduce the greenhouse gas emissions that come with cooling.
In Egypt, UNEP’s OzonAction team is also supporting the development, update, enactment and enforcement of specialized nation-wide codes for ACs, district cooling and refrigerant management, as well as green procurement processes.
The UNEP-led Cool Coalition is helping cities in India, Viet Nam and Cambodia develop environmentally-friendly cooling strategies. It is also supporting the construction of networks of freezers, known as cold chains, that can hold everything from farm produce to COVID-19 vaccines.
The concept of using cold water to provide cooling for cities has taken root globally. For instance, in Canada’s largest city, Toronto, the local government implemented the largest lake-source cooling system in the world. Commissioned in 2004, Enwave’s Deep Lake Water Cooling system uses cold lake water as a renewable energy source. Similar large-scale projects have also been built in the United States and France.
This technology, which was pioneered in the West, has in recent years become popular in the East in the Gulf and Emirate States, which boast the greatest number of district cooling technologies. “It’s an important solution for new cities,” said Olama.
Hosted by Sweden, the theme of World Environment Day on 5 June 2022 is #OnlyOneEarth – with a focus on ‘Living Sustainably in Harmony With Nature’. Follow #OnlyOneEarth on social media and take transformative, global action, because protecting and restoring this planet is a global responsibility.
Αφήστε μια απάντηση