National Oceanic and Atmospheric Administration: Το θερμότερο καλοκαίρι της Αρκτικής που έχει καταγραφεί είναι απόδειξη της επιτάχυνσης της κλιματικής αλλαγής
Η Arctic Report Card του 2023 της NOAA τεκμηριώνει νέα αρχεία που δείχνουν ότι η ανθρωπογενής υπερθέρμανση του αέρα, των ωκεανών και της γης επηρεάζει τους ανθρώπους, τα οικοσυστήματα και τις κοινότητες σε όλη την περιοχή της Αρκτικής, η οποία θερμαίνεται ταχύτερα από οποιοδήποτε άλλο μέρος του κόσμου.
Οι θερμοκρασίες του καλοκαιριού στην επιφάνεια του αέρα το 2023 ήταν οι θερμότερες που έχουν παρατηρηθεί ποτέ στην Αρκτική, ενώ το υψηλότερο σημείο στο στρώμα πάγου της Γροιλανδίας είναι μόλις η πέμπτη φορά που έλιωσε μέσα σε μια περίοδο 34 χρόνων. Συνολικά, ήταν η έκτη θερμότερη χρονιά στην Αρκτική που έχει καταγραφεί. Η έκταση του θαλάσσιου πάγου συνέχισε να μειώνεται, τον Σεπτέμβρη των 17 τελευταίων χρόνων καταγράφονται πλέον οι χαμηλότερες που έχουν διαπιστωθεί
Αυτά τα ρεκόρ υψηλή θερμοκρασίας είχαν επιπτώσεις σε είδη σολομού και η μείωση του οδήγησε στο κλείσιμο της αλιείας στον ποταμό Yukon και στη Βερίγγειο. Θάλασσα.
“Το κυρίαρχο μήνυμα από τη φετινή αναφοράς είναι ότι η ώρα για δράση είναι τώρα”, δήλωσε ο Rick Spinrad, Ph.D., διαχειριστής NOAA. «Η NOAA και οι ομοσπονδιακοί μας εταίροι ενίσχυσαν την υποστήριξή μας και τη συνεργασία μας με πολιτειακές, φυλετικές και τοπικές κοινότητες για να βοηθήσουν στην οικοδόμηση ανθεκτικότητας απέναντι στην κλιματική κρίση Ταυτόχρονα, εμείς ως έθνος και παγκόσμια κοινότητα πρέπει να μειώσουμε δραματικά τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου που προκαλούν αυτές τις αλλαγές».
Η ετήσια Arctic Report Card, που διανύει τώρα το 18ο έτος της, είναι έργο 82 συγγραφέων από 13 χώρες. Περιλαμβάνει μια ενότητα με τίτλο Vital Signs, που ενημερώνει οκτώ μέτρα φυσικών και βιολογικών αλλαγών, τέσσερα κεφάλαια για αναδυόμενα ζητήματα και μια ειδική έκθεση για τις ακραίες δασικές πυρκαγιές το καλοκαίρι του 2023.
Οι αποκλίνουσες κλιματικές επιπτώσεις στην αλιεία σολομού
Ένα νέο κεφάλαιο της έκθεσης επικεντρώνεται στα είδη σολομού που είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία, τους πολιτισμούς και την επισιτιστική ασφάλεια πολλών αυτόχθονων κοινοτήτων καθώς και για την οικονομία της εμπορικής αλιείας. Κατά τη διάρκεια του 2021 και του 2022, ο σολομός sockeye, βασικός παράγοντας της εμπορικής αλιείας, έφτασε σε αφθονία ρεκόρ στον κόλπο του Μπρίστολ της Αλάσκας, ενώ ο σολομός Chinook και ο σολομός chum, που αλιεύονταν από ιθαγενείς κοινότητες στους ποταμούς Yukon και Kuskokwim, έπεσαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Η φθίνουσα αλιεία συνεχίστηκε το 2023 και οδήγησε στο κλείσιμο της αλιείας.
Οι αριθμοί των σολομών Chinook και Chum έχουν μειωθεί μετά τους πρόσφατους καύσωνες και τις αλλαγές του οικοσυστήματος στους ποταμούς όπου γεννιούνται και στα νερά των ωκεανών όπου ωριμάζουν. Η θέρμανση των νερών των ποταμών έχει συνδεθεί με το θερμικό στρες στον σολομό Σινούκ και τα θερμότερα νερά των ωκεανών μπορεί να συμβάλλουν στην ωρίμανση και των δύο ειδών ως μικρότερα ενήλικα.
Αντίθετα, το sockeye ήταν εξαιρετικά επιτυχημένο κάτω από πρόσφατες θερμές συνθήκες, οι οποίες τους επιτρέπουν να αναπτύσσονται ταχύτερα στις λίμνες ως νεαρά άτομα και μπορεί να ενισχύσουν την επιβίωσή τους όταν μεταναστεύουν στον ωκεανό. Οι αποκλίνουσες επιπτώσεις επηρεάζουν τις αυτόχθονες κοινότητες που εξαρτώνται από τον σολομό για τροφή και είναι πρόκληση για τους διαχειριστές αλιείας καθώς τα διαφορετικά είδη σολωμού ανταποκρίνονται με μοναδικούς τρόπους στο θερμαινόμενο κλίμα.
Η γηγενής γνώση ενισχύει την επιστήμη και την ανθεκτικότητα
Η κάρτα αναφοράς 2023 περιλαμβάνει δύο κεφάλαια σχετικά με τη σημασία της αξιοποίησης της γνώσης των ιθαγενών για τη μελλοντική ανθεκτικότητα της Αρκτικής. Ένα κεφάλαιο περιγράφει το έργο του Αρκτικού Παρατηρητηρίου της Αλάσκας και του Κόμβου Γνώσης, μια συνεργασία μεταξύ επιστημόνων του Πανεπιστημίου της Αλάσκας και ενός δικτύου παρατηρητών Iñupiaq που καταγράφουν τη μακροπρόθεσμη περιβαλλοντική αλλαγή και τις κοινωνικές και πολιτιστικές επιπτώσεις στις κοινότητες της βόρειας Αλάσκας.
Η αξία της γνώσης των ιθαγενών και της τοπικής κοινωνίας για την αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών προκλήσεων είναι επίσης κεντρική σε ένα κεφάλαιο για την αποκατάσταση τυρφώνων και βόρειων δασών στη Φινλανδία, όπου οι αυτόχθονες Σάμι και τα φινλανδικά χωριά συνεργάζονται με επιστήμονες για την αποκατάσταση αυτών των υγροτοπικών οικοσυστημάτων και των δασών.
Τις τελευταίες δύο δεκαετίες, ο Φινλανδικός μη κερδοσκοπικός Συνεταιρισμός Snowchange έχει αποκαταστήσει δεκάδες τοποθεσίες, επηρεάζοντας θετικά 128.000 στρέμματα (52.000 εκτάρια) τυρφώνων και δασών που έχουν υποστεί ζημιές από δεκαετίες βιομηχανικής συγκομιδής και διαχείρισης των δασών. Η αποκατάσταση δείχνει μια παγκόσμια σχετική κλιματική λύση που αυξάνει την αποθήκευση άνθρακα, αποτρέποντας τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου να εισέλθουν στην ατμόσφαιρα. Οι αποκατεστημένες τυρφώνες αποκαθιστούν επίσης την ποιότητα του νερού και επαναφέρουν τα ψάρια και τα πουλιά, ζωτικής σημασίας πηγή τροφής και έλξης για τον οικοτουρισμό.
Ένα άλλο νέο κεφάλαιο εμβαθύνει στο ελάχιστα γνωστό θέμα του υποθαλάσσιου μόνιμου παγετού, μιας πιθανής πηγής εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Για χιλιάδες χρόνια, καθώς ο κόσμος αναδύθηκε από την τελευταία εποχή των παγετώνων, τα αυξανόμενα ύδατα των ωκεανών στην Αρκτική συνέχισαν να καλύπτουν όλο και περισσότερο μόνιμο παγετό, μετατρέποντάς τον σε υποθαλάσσιο μόνιμο πάγο. Η Αρκτική έχει περίπου 965.000 τετραγωνικά μίλια υποθαλάσσιου μόνιμου παγετού, το ένα πέμπτο της ποσότητας μόνιμου παγετού που βρίσκεται στην ξηρά. Απαιτείται διεθνής ερευνητική συνεργασία για την αντιμετώπιση ερωτημάτων σχετικά με την έκταση και την τρέχουσα κατάσταση του υποθαλάσσιου μόνιμου παγετού και για την εκτίμηση της πιθανής απελευθέρωσης αερίων του θερμοκηπίου καθώς αποψύχεται.
Σημαντικές ετήσιες ενημερώσεις των ζωτικών σημείων για το 2023
Η μέση θερμοκρασία του επιφανειακού αέρα στην Αρκτική το περασμένο έτος ήταν η έκτη θερμότερη από το 1900, στους 20 βαθμούς Φαρενάιτ (-7 βαθμοί Κελσίου). Η καλοκαιρινή μέση θερμοκρασία στην Αρκτική ήταν η θερμότερη που έχει καταγραφεί στους 43 βαθμούς Φαρενάιτ (6,4 βαθμοί Κελσίου). Τα δεδομένα δείχνουν ότι από το 1940, οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί κατά 0,45 βαθμούς Φαρενάιτ (0,25 βαθμούς Κελσίου) ανά δεκαετία και οι μέσες καλοκαιρινές θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί κατά 0,31 βαθμούς Φαρενάιτ (0,17 βαθμούς Κελσίου) ανά δεκαετία.
Η έκταση του θαλάσσιου πάγου συνεχίζει να μειώνεται, με τις 17 χαμηλότερες εκτάσεις πάγου της Αρκτικής που έχουν καταγραφεί να σημειώνονται τα τελευταία 17 χρόνια. Η φετινή έκταση του θαλάσσιου πάγου ήταν η έκτη χαμηλότερη στις δορυφορικές καταγραφές, που ξεκίνησαν το 1979, με παλαιότερους, παχύτερους πάγους πολλών ετών πολύ λιγότερους από τη δεκαετία του 1980.
Οι μέσες θερμοκρασίες στην επιφάνεια της θάλασσας τον Αύγουστο του 2023 ήταν 9 έως 13 βαθμούς Φαρενάιτ (5-7 βαθμοί Κελσίου) υψηλότερες από τις μέσες τιμές Αυγούστου 1991-2020 στις θάλασσες Μπάρεντς, Κάρα, Λάπτεφ και Μποφόρ. Ασυνήθιστα δροσερές θερμοκρασίες Αυγούστου παρατηρήθηκαν στον κόλπο Baffin, στη Θάλασσα της Γροιλανδίας και σε τμήματα της Θάλασσας Chukchi. Οι μέσες θερμοκρασίες της επιφάνειας της θάλασσας τον Αύγουστο δείχνουν τάσεις θέρμανσης για την περίοδο από το 1982 έως το 2023 σε περιοχές του Αρκτικού Ωκεανού που είναι απαλλαγμένες από πάγο τον Αύγουστο, με μέση θερμοκρασία στην επιφάνεια της θάλασσας να αυξάνεται κατά σχεδόν ένα βαθμό Φαρενάιτ (0,5 βαθμού Κελσίου) ανά δεκαετία.
Οι περιοχές του Αρκτικού Ωκεανού, εκτός από το Καναδικό Αρχιπέλαγος, τις θάλασσες Chukchi και Beaufort, συνεχίζουν να παρουσιάζουν αυξημένη άνθηση φυτοπλαγκτού στον ωκεανό, ή πρωτογενή παραγωγικότητα , με τη μεγαλύτερη ποσοστιαία αύξηση στην Ευρασιατική Αρκτική και στη Θάλασσα Μπάρεντς.
Η χιονοκάλυψη της Βόρειας Αμερικής σημείωσε χαμηλό ρεκόρ τον Μάιο του 2023, ενώ η συσσώρευση χιονιού κατά τη διάρκεια του χειμώνα 2022-2023 ήταν πάνω από το μέσο όρο τόσο στη Βόρεια Αμερική όσο και στην Ευρασία.
Οι έντονες βροχοπτώσεις έσπασαν τα υπάρχοντα ρεκόρ σε διάφορες τοποθεσίες στην Αρκτική, με ορισμένες παραλλαγές, όπως ένα ξηρό καλοκαίρι στον βόρειο Καναδά, που συνέβαλε σε πυρκαγιές ρεκόρ. Η παναρκτική βροχόπτωση ήταν η έκτη υψηλότερη στην καταγραφή, συνεχίζοντας την τάση προς μια πιο υγρή Αρκτική.
Γράφημα: Η κορύφωση της «πράσινης» απόχρωσης που εμφανίζεται κάθε καλοκαίρι στην τούνδρα έχει αυξηθεί με την πάροδο του χρόνου. Το πρασίνισμα της Αρκτικής επηρεάζεται έντονα από την άνοδο της θερμοκρασίας του αέρα. Το αποτέλεσμα είναι πιο φυλλώδης βλάστηση: αύξηση των χόρτων, των ειδών που μοιάζουν με χόρτα και των θάμνων σε περιοχές όπου κάποτε κυριαρχούσαν λειχήνες, βρύα και μικρότερα βότανα. Εικόνες NOAA Climate.gov, προσαρμοσμένες από την Arctic Report Card 2023 . (Πίστωση εικόνας: NOAA).
Η πρασινάδα της Τούντρας σε όλη την Αρκτική ήταν η τρίτη υψηλότερη στην 24ετή δορυφορική καταγραφή, μια ελαφρά αύξηση σε σχέση με το 2022. Η Αρκτική συνεχίζει μια τάση αυξημένων θάμνων, ιτιών και σκλήθρων όπου κάποτε υπήρχε τούνδρα.
Το στρώμα πάγου της Γροιλανδίας συνέχισε να χάνει μάζα παρά τη συσσώρευση άνω του μέσου όρου χειμερινού χιονιού. Ο σταθμός Summit, το υψηλότερο σημείο του στρώματος πάγου, έφτασε σε θερμοκρασία 32,7 βαθμών Φαρενάιτ στις 26 Ιουνίου 2023, σημειώνοντας λιώσιμο για πέμπτη μόνο φορά σε καταγραφές 34 ετών.
Για περισσότερες πληροφορίες, ανατρέξτε στην Arctic Report Card και ένα σύντομο βίντεο που συνοψίζει τα κύρια σημεία από την κάρτα αναφοράς .
———————————————————————————————————————————————————————————————————————————
Warmest Arctic summer on record is evidence of accelerating climate change
NOAA’s 2023 Arctic Report Card documents new records showing that human-caused warming of the air, ocean and land is affecting people, ecosystems and communities across the Arctic region, which is heating up faster than any other part of the world.
Summer surface air temperatures during 2023 were the warmest ever observed in the Arctic, while the highest point on Greenland’s ice sheet experienced melting for only the fifth time in the 34-year record. Overall, it was the Arctic’s sixth-warmest year on record. Sea ice extent continued to decline, with the last 17 Septembers now registering as the lowest on record. These records followed two years when unprecedented high abundance of sockeye salmon in western Alaska’s Bristol Bay contrasted with record-low Chinook and chum salmon that led to fishery closures on the Yukon River and other Bering Sea tributaries.
“The overriding message from this year’s report card is that the time for action is now,” said Rick Spinrad, Ph.D., NOAA administrator. “NOAA and our federal partners have ramped up our support and collaboration with state, tribal and local communities to help build climate resilience. At the same time, we as a nation and global community must dramatically reduce greenhouse gas emissions that are driving these changes.”
The annual Arctic Report Card, now in its 18th year, is the work of 82 authors from 13 countries. It includes a section titled Vital Signs, that updates eight measures of physical and biological changes, four chapters on emerging issues and a special report on the 2023 summer of extreme wildfires.
Divergent climate impacts on salmon fisheries
One new chapter in the report focuses on salmon species that are vital to the health, cultures and food security of many Indigenous communities as well as to commercial fishing economies. During 2021 and 2022, sockeye salmon, a staple of commercial fishing, reached record-high abundance in Bristol Bay, Alaska, while Chinook and chum salmon, fished by Indigenous communities in the Yukon and Kuskokwim rivers, fell to record-low abundance. Declining fisheries have continued into 2023 with fishing closures.
Chinook and chum salmon numbers have declined following recent heatwaves and ecosystem changes in the rivers where they spawn and the ocean waters where they grow to maturity. Warming river waters have been linked to heat stress in Chinook salmon, and warmer ocean waters may be contributing to both species maturing as smaller adults.
Contrastingly, sockeye have been extremely successful under recent warm conditions, which allow them to grow faster in lakes as juveniles and may boost their survival when they migrate to the ocean. The diverging impacts are affecting Indigenous communities that depend on the salmon for food, and challenging fishery managers as the different species respond in unique ways to the warming climate.
Indigenous knowledge strengthens science and resilience
The 2023 report card features two chapters on the importance of implementing Indigenous knowledge for the future resilience of the Arctic. One chapter describes the work of the Alaska Arctic Observatory and Knowledge Huboffsite link, a collaboration between University of Alaska scientists and a network of Iñupiaq observers who are documenting long-term environmental change and social and cultural impacts on their northern Alaska communities.
The value of Indigenous and local knowledge to help tackle environmental challenges is also central to a chapter on the restoration of peatlands and boreal forests in Finland, where Indigenous Sámi people and Finnish villages are working with scientists to restore these wetland ecosystems and forests.
Over the last two decades, the Finnish nonprofit Snowchange Cooperativeoffsite link has restored dozens of sites, positively influencing 128,000 acres (52,000 hectares) of peatlands and forest damaged by decades of industrial harvesting and forest management. The restoration demonstrates a globally relevant climate solution that increases carbon storage, preventing greenhouse gas emissions from entering the atmosphere. The restored peatlands are also restoring water quality and bringing back fish and birds, a vital food source and draw for ecotourism.
Another new chapter delves into the little-known topic of subsea permafrost, a potential source of greenhouse gas emissions. For thousands of years as the world emerged from the last ice age, rising ocean waters in the Arctic continued to cover more and more permafrost, transforming it into subsea permafrost. The Arctic has an estimated 965,000 square miles of subsea permafrost, a fifth of the amount of permafrost found on land. International research collaboration is needed to address questions about the extent and current state of subsea permafrost and to estimate the potential release of greenhouse gases as it thaws.
Major annual updates of Vital Signs for 2023
The average surface air temperature in the Arctic this past year was the sixth warmest since 1900 at 20 degrees Fahrenheit (-7 Celsius). The summer Arctic average temperature was the warmest on record at 43 degrees Fahrenheit (6.4 Celsius). Data shows that since 1940, annual average temperatures have risen .45 of a degree Fahrenheit (.25 of a degree Celsius) per decade and average summer temperatures have risen .31 of a degree Fahrenheit (.17 of a degree Celsius) per decade.
Sea ice extent continues to decline, with the 17 lowest Arctic sea ice extents on record occurring during the last 17 years. This year’s sea ice extent was the sixth lowest in the satellite record, which began in 1979, with older, thicker multi-year ice far less than in the 1980s.
Mean sea surface temperatures in August 2023 were 9 to 13 degrees Fahrenheit (5-7 degrees Celsius) warmer than the 1991-2020 August mean values in the Barents, Kara, Laptev and Beaufort seas. Unusually cool August temperatures were observed in Baffin Bay, Greenland Sea and parts of the Chukchi Sea. August mean sea surface temperatures show warming trends for the period from 1982 to 2023 in areas of the Arctic Ocean that are ice free in August, with mean sea surface temperature increases of nearly a degree Fahrenheit (.5 of a degree Celsius) per decade.
Arctic Ocean regions, except for the Canadian Archipelago, Chukchi and Beaufort seas, continue to show increased ocean phytoplankton blooms, or primary productivity, with the largest percent increases in Eurasian Arctic and Barents Sea.
North American snow cover set a record low in May 2023, while snow accumulation during the 2022-2023 winter was above average across both North America and Eurasia.
Heavy precipitation events broke existing records at various locations across the Arctic, with some variation such as a dry summer in northern Canada, contributing to record wildfires. Pan-Arctic precipitation was the sixth highest on record, continuing the trend toward a wetter Arctic.
Tundra greenness across the Arctic was the third highest in the 24-year satellite record, a slight increase over 2022. The Arctic continues a trend of increased shrubs, willows and alders where once there was tundra.
The Greenland Ice Sheet continued to lose mass despite above-average winter snow accumulation. Summit Station, the highest point on the ice sheet, reached a temperature of 32.7 degrees Fahrenheit on June 26, 2023, experiencing melting for only the fifth time in the 34-year record.
For more information, please see the Arctic Report Card and a short video summarizing main highlights from the report card.
Αφήστε μια απάντηση