Υγιείς υγρότοποι για προστασία κλίματος, προσαρμογή, βιοποικιλότητα, υγεία και ευημερία
Η δεκαετία του ΟΗΕ για την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων 2021-2030 , με επικεφαλής το Πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών για το Περιβάλλον, τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών και τους κοινωνικούς εταίρους, καλύπτει χερσαία καθώς και παράκτια και θαλάσσια οικοσυστήματα. Μια παγκόσμια έκκληση για δράση, στοχεύει να συγκεντρώσει πολιτική υποστήριξη, επιστημονική έρευνα και οικονομική δύναμη για να κλιμακώσει μαζικά την αποκατάσταση των οικοσυστημάτων.
Της Leticia Carvalho, Κύριας Συντονίστριας για τη Θαλάσσια και Γλυκά Νερά, UNEP
1. Τεχνητοί και κατασκευασμένοι υγρότοποι
Δεν είναι όλοι οι υγρότοποι μόνιμα υγροί και δεν είναι όλοι οι υγρότοποι φυσικοί. Οι τεχνητοί υγρότοποι, όπως οι δεξαμενές και οι λίμνες ψαριών, βοηθούν στην ψύξη του πλανήτη και στην απορρόφηση του άνθρακα. Οι κατασκευασμένοι υγρότοποι χρησιμοποιούν τις φυσικές διαδικασίες καθαρισμού της βλάστησης, των εδαφών και των μικροβίων για την απομάκρυνση των ρύπων από τα λύματα και όταν σχεδιαστούν σωστά μπορούν να χρησιμεύσουν ως εστίες βιοποικιλότητας και ενδιάμεσοι σταθμοί μετανάστευσης. Αυτή η σχετικά χαμηλού κόστους τεχνολογία βελτιώνει την ασφάλεια του νερού, καθιστώντας την σημαντική για την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή.
Ο κίνδυνος πυρκαγιών στους τυρφώνες της Αρκτικής αυξάνεται καθώς οι θερμοκρασίες αυξάνονται. Φωτογραφία: Greifswald Mire Center / Hans Joosten
2. Αρκτικές τυρφώνες
Η περιοχή γύρω από το Β. Πόλο περιέχει σχεδόν το ήμισυ του οργανικού άνθρακα του εδάφους στον κόσμο, σε μεγάλο βαθμό με τη μορφή μόνιμα παγωμένης τύρφης. Δεδομένου ότι η Αρκτική βλέπει τον ταχύτερο ρυθμό παγκόσμιας θέρμανσης, ο μεγάλος φόβος είναι ότι, καθώς οι πάγοι γύρω λιώνουν, υποβαθμίζονται και αρχίζουν να εκπέμπουν μάζες αποθηκευμένου διοξειδίου του άνθρακα καθώς και μεθανίου, προκαλώντας δυνητικά ένα καταστροφικό σημείο καμπής για την κλιματική αλλαγή.
Η λίμνη Βαν, μια αλμυρή λίμνη σόδας, είναι μια από τις μεγαλύτερες λίμνες στον κόσμο χωρίς διέξοδο). Φωτογραφία: Flickr / Carl Campbell
3. Λίμνες σόδας
Οι περισσότεροι υγρότοποι της ενδοχώρας είναι οικοσυστήματα γλυκού νερού. Οι λίμνες σόδας, όπως η λίμνη Βαν στην Τουρκία και η λίμνη Μπογκόρια στην Κένυα, είναι έντονα αλκαλικές και περιέχουν νερό που δεν είναι πόσιμο, αλλά παρέχουν πολύτιμες υπηρεσίες οικοσυστήματος, συμπεριλαμβανομένων περιζήτητων ορυκτών και ενζύμων. Αυτά τα ασυνήθιστα ενδιαιτήματα παρέχουν επίσης ευκαιρίες για αναψυχή, εκπαίδευση και έρευνα.
Υγρότοποι Kole, Thrissur, Κεράλα, νότια Ινδία, ένας από τους 47 «τοποθεσίες διεθνούς σημασίας» Ramsar στην Ινδία. Τα «τέλματα της Κεράλα» είναι ένα δίκτυο από υφάλμυρες λιμνοθάλασσες και λίμνες που βρίσκονται παράλληλα με την ακτή της Αραβικής Θάλασσας. Φωτογραφία: Manoj Karingamadathil
4. Ελώδεις περιοχές αλμυρού νερού
Δεν είναι όλοι οι υγρότοποι γλυκού νερού. Τα αλμυρά νερά ή τα παλιρροϊκά έλη, που βρίσκονται σε παράκτιες περιοχές, ιδιαίτερα σε μεσαία έως μεγάλα γεωγραφικά πλάτη, είναι σημαντικοί βιότοποι για ποικίλα άγρια ζώα, αναπαραγωγή ψαριών, αποθήκευση άνθρακα και προστασία των ακτών. Ωστόσο, απειλούνται και αυτοί: «Ανάλογα με την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, το 20-90% των σημερινών παράκτιων υγροτόπων μπορεί να χαθούν μέχρι το τέλος του αιώνα», λέει η έκθεση του UNEP Making Peace With Nature .
Δάσος τυρφώνων Danau Sentarum, δυτική επαρχία Καλιμαντάν, Ινδονησία. Φωτογραφία: CIFOR / Ramadian Bachtiar
5. Ελώδη δάση τύρφης
Τα πεδινά δασικά οικοσυστήματα, ή ελώδη δάση, που σχηματίζονται σε εδάφη τύρφης βρίσκονται κυρίως στα νησιά της Ινδονησίας και της Μαλαισίας. Πολλά από αυτά έχουν αποψιλωθεί και αποξηρανθεί για να ανοίξουν οι φυτείες φοινικέλαιου, αλλά αναγνωρίζεται όλο και περισσότερο η αξία τους ως εστίες άγριας ζωής και καταβόθρες άνθρακα. Οι τυρφώνες καλύπτουν μόνο το 3 τοις εκατό της επιφάνειας της γης και ωστόσο αποτελούν τη μεγαλύτερη χερσαία αποθήκη οργανικού άνθρακα. Η προστασία και η αποκατάσταση των τυρφώνων μπορεί να μειώσει τις παγκόσμιες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου κατά 800 εκατομμύρια τόνους ετησίως – που ισοδυναμεί με τις ετήσιες εκπομπές της Γερμανίας, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του UNEP .
Μάθετε περισσότερα μέσα από αυτό το εικονικό ταξίδι. Μάθετε πώς μπορείτε να συνεισφέρετε στη δεκαετία του ΟΗΕ για την αποκατάσταση της βιοποικιλότητας
—————————————————————————————————————————————————————————————————————-
Healthy wetlands – critical for climate mitigation, adaptation, biodiversity, and human health and prosperity
Leticia Carvalho, Principal Coordinator for Marine and Freshwater, UNEP
1. Artificial and constructed wetlands
Not all wetlands are permanently wet and not all wetlands are natural. Artificial wetlands, such as reservoirs and fish ponds, help cool the planet and soak up carbon. Constructed wetlands make use of the natural purification processes of vegetation, soils and microbes to remove contaminants from wastewater, and when designed right can serve as biodiversity hotspots and migration stopovers. This relatively low-cost technology improves water security, making it important for climate change adaptation.
2. Arctic peatlands
The northern circumpolar region holds almost half of the world’s soil organic carbon, largely in the form of permanently frozen peat. Given that the Arctic is seeing the fastest rate of global heating, he big fear is that, as the ice around them melts, they degrade and begin to emit masses of stored carbon dioxide as well as methane, potentially causing a catastrophic climate change tipping point.
3. Soda lakes
Most inland wetlands are freshwater ecosystems. Soda lakes, like Lake Van in Turkey and Lake Bogoria in Kenya, are strongly alkaline and contain water that is undrinkable, but they provide valuable ecosystem services, including sought-after minerals and enzymes. These unusual habitats also provide opportunities for recreation, education and research.
4. Saltwater marshes
Not all wetlands are freshwater. Saltwater or tidal marshes, found in coastal regions particularly at middle to high latitudes, are important habitats for diverse wildlife, fish reproduction, carbon storage and coastal protection. However, they too are under threat: “Depending on the amount of sea-level rise, 20-90 per cent of current coastal wetlands may be lost by the end of the century,” says UNEP’s Making Peace With Nature report.
5. Peatland swamp forests
Lowland forest ecosystems, or swamp forests, formed on peat soils are found mainly in the islands of Indonesia and Malaysia. Many of them have been deforested and drained to make way for palm oil plantations but there is growing recognition of their value as wildlife hotspots and carbon sinks. Peatlands cover only 3 per cent of the Earth’s land surface and yet are our largest terrestrial organic carbon store. Protecting and restoring peatlands can reduce global greenhouse gas emissions by 800 million tons per year – equivalent to Germany’s annual emissions, according to a recent UNEP report. Learn more through this virtual journey.
The UN Decade on Ecosystem Restoration 2021-2030, led by the United Nations Environment Programme, the Food and Agriculture Organization of the United Nations and partners, covers terrestrial as well as coastal and marine ecosystems. A global call to action, it will draw together political support, scientific research and financial muscle to massively scale up restoration. Find out how you can contribute to the UN Decade.
For more information, please contact Lis Mullin Bernhardt: lis.bernhardt@un.org
Published here
Photo: Fish ponds in Yangambi, near Kisangani, Democratic Republic of Congo. Photo: CIFOR / Axel Fassio
Αφήστε μια απάντηση