H ανάκαμψη από την πανδημία πρέπει να οδηγήσει σε μια οικονομία φιλική στο κλίμα
Η ΕΕ απέτυχε πριν από δέκα χρόνια να συνδέσει την ανάκαμψη από την οικονομική κρίση με την αντιμετώπιση της κλιματικής και οικολογικής κρίσης, αλλά δεν πρέπει να αποτύχει για την Covid-19. Η ανάκαμψη από τον πανδημία πρέπει δηλαδή να είναι μια πράσινη ανάκαμψη. Στο επίκεντρο του σοκ που προκλήθηκε από την Covid-19 είναι η συνειδητοποίηση ότι πιστεύαμε ότι ήμασταν ανθεκτικοί και δεν ήμασταν. Η ευπάθεια των κοινωνιών μας σε ένα εξωτερικό σοκ υποτιμήθηκε. Όλοι μπορούν να δουν ότι εκτός από το σοκ στην υγεία, το επόμενο μεγάλο εξωτερικό σοκ που μπορεί να έχουμε είναι το κλιματικό.
Σημαντικοί πόροι από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάκαμψης (750 δισεκατομμύρια ευρώ), τη ρευστότητα από την ΕΚΤ καθώς και τα χρήματα από τον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό 2021-2027 θα εισρεύσουν στην οικονομία Χρειάζεται, λοιπόν, μια διττή προσέγγιση: εξοικονόμηση και μεταμόρφωση του μοντέλου. Πρέπει να διατεθούν χρήματα για τη διάσωση των επιχειρήσεων από χρεοκοπία. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει να μετασχηματίσουμε την οικονομία σε έναν νέο τύπο, πιο πράσινο και φιλικό στο κλίμα.
Έξι μεγάλες ευρωπαϊκές οικονομίες (Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Ισπανία, Βρετανία, Πολωνία) κατευθύνουν 161,1 δισ. $ προς πολιτικές καθαρής ενέργειας, έναντι 105,9 δισ. $ που δαπανώνται για την οικονομία ορυκτών καυσίμων. Όμως, παράλληλα 1,01 δισεκατομμύρια δολάρια δαπανώνται από τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο για την υποστήριξη της πυρηνικής ενέργειας.
Η Γερμανία ξοδεύει τα περισσότερα για πολιτικές καθαρής ενέργειας, με συνολικά 42,4 δισεκατομμύρια δολάρια να προορίζονται για την αποκατάσταση από την πανδημία με πιο βιώσιμο τρόπο. Το πιο ακριβό μέτρο είναι ένα ταμείο 12,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων που έχει σχεδιαστεί για να μειώσει το κόστος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στους γερμανικούς λογαριασμούς ενέργειας. Το δεύτερο πιο ακριβό μέτρο, όμως, είναι η διάσωση με 10,2 δισεκατομμύρια δολάρια της αεροπορικής εταιρίας Lufthansa, η οποία φυσικά περιλαμβάνεται στις ενισχύσεις στα ορυκτά καύσιμα.
Ήδη, μετά από μια προσωρινή μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου λόγω πανδημίας, υπάρχει αύξηση των εκπομπών. Πρέπει να συνεχίσουμε, λοιπόν, να εργαζόμαστε για διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις της οικονομίας και του ενεργειακού μοντέλου. Η αρχή της «μη βλάβης» σημαίνει ότι δεν (πρέπει να) υπάρχουν χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισεκατομμυρίων ευρώ για χρηματοδότηση έργων που είναι επιβλαβή για το περιβάλλον και το κλίμα. Τα χρήματα μπορούν και πρέπει να πάνε σε έργα ενεργειακής απόδοσης, ποδηλατοδρόμους, πράσινες ζώνες στις πόλεις, λύσεις με βάση τη φύση, ενδυνάμωση και επιτάχυνση της ενεργειακής μετάβασης σε όλους τους οικονομικούς τομείς.
Χρειαζόμαστε έναν ενιαίο ορισμό του τι είναι “πράσινο”, τι είναι επιβλαβές και τι είναι χρήσιμο για τη μετάβαση σε μια οικονομία κλιματικά ουδέτερη, που θα πρέπει να χρησιμοποιείται από τα κράτη μέλη για οποιεσδήποτε διαδικασίες παρακολούθησης κι αξιολόγησης των επενδύσεων αλλά και θα δώσει το πράσινο φως για το που πρέπει να κατευθυνθούν οι ιδιωτικοί πόροι.
Χρειαζόμαστε μια ταξινόμηση που θα δώσει πραγματική ώθηση στην πράσινη χρηματοδότηση. Σήμερα, όταν είστε επενδυτής σε μια χώρα και θέλετε να επενδύσετε σε πράσινες δραστηριότητες σε μια άλλη, ο ορισμός του τι είναι πράσινο είναι διαφορετικός στις διάφορες χώρες. Χρειαζόμαστε μια νέα ταξινόμηση που θα έχει μεγάλο θετικό αντίκτυπο στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου (θα τις μειώσει δηλαδή) και θα μας βάλει σε τροχιά εκπλήρωσης των δεσμεύσεών μας στη Συμφωνία του Παρισιού.
Τα κράτη μέλη υποβάλουν εθνικά σχέδια στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και σε αυτά θα πρέπει να κατευθύνουν το 37% της χρηματοδότησης σε λύσεις για το κλίμα. Σχεδόν 250 δισ. ευρώ θα (πρέπει να) επενδυθούν στην πράσινη μετάβαση τα επόμενα δύο-πέντε χρόνια. Αυτή θα είναι η μεγαλύτερη πράσινη επένδυση που έγινε ποτέ, αν πράγματι είναι πράσινες οι επενδύσεις και όχι “πράσινο ξέπλυμα” (green washing). Είναι όμως ο σχεδιασμός των κρατών μελών πραγματικά πράσινος;
———————————————————————————————————————————————————————————–
Covid recovery spend must get us closer to climate neutrality
The EU failed ten years ago to connect the climate crisis to recovery from the financial crisis, but it must not fail for Covid-19. The recovery from Covid-19 must also be a green recovery. At the heart of the shock coming from Covid-19 is the realisation that we thought we were resilient, and we were not. The vulnerability of our societies to an external shock was underestimated. Everybody can see that besides the health shock, the next big external shock we might have is the climate one. Look at what happened recently in Texas, one of the richest parts of the world.
With the €750bn European Recovery Facility we are going to inject tons of money. Saying that now and for the next three years we invest in the traditional economy and then in five years time we put the same amount of money in the green economy will not work. That is why from the beginning of the crisis I pushed for a two-pronged approach: saving and transforming. We need to inject money to save companies from going bankrupt. At the same time we need to transform to a new type of economy.
Six major European economies= direct $161.1bn towards clean energy policies, versus $105.9bn that is being spent on the fossil fuel economy. A further $1.01bn is being spent by France and the UK to support nuclear energy.
Germany is spending the most on clean energy policies, with a total of $42.4bn going towards building back in a more sustainable way. The most expensive measure is a $12.6bn fund designed to lower the cost of the renewables surcharge placed on German domestic energy bills. The second most expensive measure is a $10.2bn bailout of Lufthansa, which is listed under fossil fuels.
Already there is an increase of greenhouse gases emissions. We need to keep working on structural reforms. The principle ‘do no harm’ means no money from the €750bn recovery facility should finance projects that are harmful to the environment and the climate. Money can go to energy efficiency projects, cycling lanes or green zones in cities, for instance
We need a single definition of what is green, what is harmful, and what is useful for the transition, that will have to be used by member states for any monitoring processes.
The taxonomy will give a real boost to green finance from the financial markets. Today, when you are an investor in Sweden and you want to invest in green assets in Spain, the definition of what is green in Spain is different from that in Sweden. We need a new taxonomy which will improve green financing. It will have a big impact on greenhouse gas emissions and put us on a trajectory to meet our Paris Agreement commitments.
Αφήστε μια απάντηση